Postoji jedna beogradska ulica, koja je iznedrila desetine šampiona u svim sportovima. Na prvu loptu, rekli biste Ljutice Bogdana ili Humska, ali nije. Za one koji ne znaju, u pitanju je ulica Vojvode Šupljikca. U njoj su rasli asovi raznih profila, a tome može da posvedoči časna starina, koja danas slavi vek postojanja. Radnički sa Crvenog krsta, najstarije sportsko društvo u Srbiji, danas proslavlja stoti rođendan.

Sportska sredina iz koje su potekli takvi treneri, igrači i sportski radnici, kao što su košarkaški treneri Dušan Duda Ivković, Slobodan Piva Ivković, Milan Vasojević, Ranko Žeravica, Borivoje Cenić, Bata Đorđević, Božidar Maljković, najbolja rukometašica sveta svih vremena Svetlana Ceca Kitić, rvač Momir Kecman, bokser Ljubinko Veselinović, rvač i trener Miroslav Čitaković i mnogi drugi, zaista ima čime da se podiči.

SD Radnički osnovano je 20. aprila 1920. godine u Beogradu, u prostorijama današnje Matematičke gimnazije, pod tadasnjim imenom Beogradski radnički sport klub. Jedan od osnivača i prvi predsednik Radničkog bio je Ivan Krstić, a članovi kluba su pored sportskih aktivnosti bili aktivni i u širenju ideja o radničkim pravima i otporu režimu pa su često bili hapšeni, a rad sportskog društva je zabranjivan 1930. i 1931. godine.

U početku je postojala samo fudbalska sekcija, ali su vremenom formirane i sekcije u rvanju, boksu, šahu, stonom tenisu, biciklizmu i atletici. U periodu do Drugog svetskog rata Radnički je imao i muzičku, dramsku, tamburašku sekciju, kao i hor. Kroz 100 godina bogate istorije, kao sportsko društvo Radnički je dao 17 narodnih heroja, izgubio 118 članova koji su položili svoje živote u Drugom svetskom ratu i antifašističkoj borbi.

U ekipnim sportovima „krstaši“ su osvojili 60 titula prvaka Jugoslavije, a broj titula osvojen u pojedinačnim sportovima trostruko je veći. Kao sportski kolektiv iznedrili su 300 reprezentativaca, koji su osvojili 20 olimpijskih medalja, 29 odličja sa svetskih i 51 medalju sa evropskih prvenstava.

Najveću slavu ovog društva proneli su fudbaleri pedesetih, bokseri i rvači šezdesetih i sedamdesetih, košarkaši sedamdesetih i rukometašice sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog veka.

U sezoni 1972/73 Radnički bio je najbolje sportsko društvo u velikoj Jugoslaviji, jer su od njegovih sedam klubova, čak pet bili šampioni. SD Radnički je nosilac i brojnih odlikovanja, od kojih je poslednji Sretenjski orden prvog stepena za zasluge u sportu, koje mu je dodeljeno u februaru ove godine. Pošta Srbije u znak jubileja od 100 godina u opticaj je pustila poštanske marke, kao omaž velikim sportskim uspesima i postignućima ovog društva. Svečanost povodom veka postojanja Radničkog odložena je zbog pandemije korona virusa.

„Celo sportsko društvo se spremalo i bili smo ponosni što ćemo da proslavimo 100 godina postojanja. Ponosna sam što pripadam takvoj porodici kao što je SD Radnički, koje je na kraju mene i stvorilo. Kada se kaže Ceca Kitić, onda se misli na Rukometni klub Radnički, a kada se kaže RK Radnički opet se negde misli i na mene. Radnički i ja smo vezani. To je klub koji volim, on je deo mene. Radnički mi dođe kao druga porodica. To je neopisiva ljubav koja traje dugi niz godina i koja će sigurno trajati dok sam živa“, istakla je Svetlana Ceca Kitić u razgovoru za Tanjug.

Kao 15-godišnjakinja iz rodne Tuzle došla je u beogradski Radnički i kako kaže, tada je imala samo uvid o tome šta je rukometni klub, a da je tek kasnije spoznala veličinu celog sportskog društva.

„Posle sam shvatila da je to jedno veliko sportsko društvo u kojem su sve sami šampioni. Počev od boksera, koji su sa nama trenirali dok još nije postojala hala, kada je bio beton. Tu su bili košarkaši, džudisti, rvači… Gledajući Crvenu zvezdu i Partizan, shvatila sam da smo mi posebno sportsko društvo, gde sportisti na izuzetan način vole Crveni Krst i Radnički“.

Osvajačica srebrne medalje na Olimpijskim igrama u Moskvi 1980. godine i olimpijska šampionka iz Los Anđelesa četiri godine kasnije, dodaje da su „romatičari“ sa Krsta imali drugačiji tretman u odnosu na sportsiste iz sportskih društava dva večita rivala, koja su od Radničkog mlađa 25 godina.

„Zvezda i Partizan su uvek bili ispred Radničkog, a mi smo bili kao neko pastorče. Oni su se najviše podržavali i finansirali, mi smo bili sa strane. Naše zvezde nisu bile dizane u nebesa kao zvezde Partizana i Crvene zvezde. Neću da uvredim šampione iz ta dva društva, ali mi smo bili skromniji i privrženiji svom Radničkom. Nisu nas džabe zvali romantičari sa Krsta“, dodala je Kitićeva.